Stefanie Monteyne & Angie Van Daele

Een dubbelinterview deze keer met de dames Stefanie en Angie.
Hoe zijn jullie bij het team terecht gekomen? Was er al eerdere ervaring met hardlopen, trainingen of wedstrijden?
 

Stefanie: Ik vond het team in de voorbereiding van mijn eerste marathon. Ik modderde maar wat aan. Een voormalig collega van bij de politie, vertelde me over het team en ik merkte dat enkele andere collega’s alsook kennissen uit mijn jeugd ook aangesloten waren. Ik zag hun progressie via strava en dat trok me uiteindelijk over de streep.  Ik startte aanvankelijk in 2018 met het lopen.  Ik wilde iets aan mijn levenstijl veranderen (ben inmiddels 20kg lichter ), echter moest ik na amper een half jaar al afhaken door een blessure.  Misschien te veel, te snel…. geen idee… Na een langdurige revalidatie ben ik herbegonnen, volledig op mijn eentje. Dat was tijdens de eerste coronagolf van covid.  Ik had dus nog geen wedstrijden gedaan, of toch eentje, nl ‘Dwars door Brugge’.  Het was toen starten in verschillende waves, gezien de coronamaatregelen die toen golden.

Angie: Ik ken het team door Stefanie, zij maakt al even deel uit van Team Fischer. Ik wou graag beginnen lopen maar ik wist dat ik de motivatie snel zou kwijtraken als ik alleen liep.
Stefanie en ik hebben dan een tijdje samen gelopen.  Onder impuls van haar, ben ik uiteindelijk gestart met Start To Run bij Benny.  Dus zo geschiedde 🙂

Stefanie, je liep het voorbije jaar diverse podiumplaatsen.  Wat doet dat met je?  Haal je daar voldoening uit?

Dat is uiteraard leuk, maar tegelijk relativeer ik dat ook heel erg.  Meer dan van de podiumplaats, geniet ik van de sfeer op de wedstrijden, het samenhorigheidsgevoel van het team en het supporteren voor de ‘echte’ lopers. Al zijn de prijzen steeds leuk meegenomen.  Ik loop altijd bij de recreanten, waar er geen prestatiedruk is.  De enige die ik dan moet overtreffen, is mezelf 🙂   Het genieten van het lopen staat dus voorop, eens ik dat niet meer zou hebben, dan stop ik er mee.  Het is mijn uitlaatklep waar ik energie uit haal, vreemd genoeg niet andersom.

Angie, hoe kijk jij daar naar en ambieer je zelf ook podiumplaatsen??

Ik kijk er wel naar op. Een single mama van vier die zo’n prestaties neerzet.   Ik weet dat Stefanie er veel tijd insteekt en dat ze uit de trainingen en wedstrijden ook heel veel geluk en voldoening haalt.  Ik heb daar veel respect voor.  Ik begrijp nu vooral het ‘gelukshormoon’ dat het lopen teweegbrengt.  Voorheen was het voor mij een raadsel waarom iemand uit bed zou komen om door weer en wind te gaan lopen voor zijn/haar plezier.

Ik denk dat wedstrijden lopen nog even te hoog gegrepen is voor mij en ik weet ook niet of ik die podiumplaatsen per se ambieer, maar ik heb wel ergens een competitief kantje dus wie weet komt dat op een dag wel naar boven. Maar eerst nog een lange weg te gaan met Benny zijn schema’s.

Stefanie, aan welke wedstrijden/races houd jij de mooiste herinneringen over en waarom?

De mooiste blijft voor mij de marathon in Rotterdam vorig jaar.  Het was de hoofdreden dat ik me destijds heb aangesloten.  Het werd een ervaring waar ik ontzettend hard van heb genoten.  Ik koos toen bewust voor de totaalervaring, tot zelfs een verblijf in het Hilton toe.  Tot de ochtend van de wedstrijd twijfelde ik of de magische afstand 42,1K me zou lukken.  Ik kwam uiteindelijk as sprintend over de finish, zonder ooit fysiek in de problemen te komen.  Benny heeft me toen perfect tot mijn doel gebracht. Dat vergeet ik nooit meer.  Al hoop ik binnenkort deze ervaring te kunnen vervangen door mijn deelname aan de marathon in Valencia. Mijn verwachtingen liggen dit keer anders.  Na een zeer bewogen jaar op persoonlijk vlak, is het de bedoeling de pagina definitief om te slaan en in Valencia te knallen.  Voeding geheel op punt zetten en houden, marathonschema netjes blijven volgen (in aanloop naar Rotterdam was dat niet altijd even vlekkeloos), voldoende fysieke en mentale rust. Volle focus op 4 december dus hier!

Angie, je begon enkele weken/maanden geleden met ‘start to run’.  Hoe waren de eerste weken voor je?   

De eerste weken waren vooral mentaal zwaar. Ik wou het wel maar omdat ik vaak het gevoel had dat ik het niet zou kunnen of als ik moest zeggen tegen Benny dat het te snel ging, had ik nogal wat faalangst. Ondertussen ben ik al iets relaxter en neem ik het op m’n eigen tempo. 

Hoe heb je de groepsloop met het team, nl ‘Angie’s First 5K’ ervaren?  

Dat was heel fijn. Vooral het feit dat dit georganiseerd is. Ik was er wat van aangedaan. Het was ook echt de eerste keer dat ik die afstand, zonder stoppen, liep.  Het is niet gelogen dat groepsdynamiek je echt wel vooruit helpt als je het zwaar krijgt. Ik kijk er echt naar uit opnieuw mee te kunnen lopen. 

” We houden beiden van het motiverende team aspect dat Team Fischer biedt.

Wat willen jullie graag nog bereiken op sportief vlak?

Angie: ik zou graag af en toe bij de donderdagse groepsloop willen aansluiten dus de 10k op een mooi tempo is voor mij een doel die ik nu voorop stel. Ik hou graag mijn doelen realistisch zodat ik weet dat ik ze kan verwezenlijken.  Nog niet te groot dromen dus.   Ik wil graag ooit de marathon in Amsterdam lopen en zou al een heel tevreden mens zijn met een halve.  Ik heb me alvast ingeschreven voor mijn eerste wedstrijd, de Donkloop in Berlare.  Ik loop er de 6K. Gewoon uitlopen is de doelstelling.  Ik ‘leer’ nu echt nog goed lopen dus wil ook niet teveel hooi op m’n vork nemen. Maar wil wel eens proeven van zo’n wedstrijd.


Stefanie: Een mooie tijd neerzetten in Valencia .  Voor de rest geen echte doelen, dat zie ik na 4/12 dan weer.

Hoe kijk je naar het team?  Wat valt je op bij Team Fischer? 

Angie: van wat ik tot dusver gezien heb ziet het er een warm team uit die elkaar echt wel helpt en stimuleert . Die Iets wat je niet al te vaak tegenkomt.

Stefanie: de liefde voor het lopen en wat ons dus verbindt, staat centraal. Niet de prestaties op zich. Al zitten er heel wat toppers onder de atleten. Benny heeft daar een grote verdienste in, hij behandelt ook alle atleten gelijk, van de grootste prijzenpakkers tot start to runners. Die ingesteldheid straalt af op het team. Een van de mooiste voorbeelden vind ik nog steeds hoe Bjorn na zijn ijzersterke prestatie in Eindhoven vorig jaar, de week nadien Tina, die slechtziend is, op haar tempo begeleidde met enkele andere teamies, waaronder ook Benjamin, tijdens haar marathon in Brugge.  Of hoe meerdere atleten als support aansloten en een stuk mee liepen bij het event van ‘GoaNieBestoaNie’ van Mario en Jaan Peene.  Dat is toch fantastisch mooi.  Bij Team Fischer doen we dat gewoon!   Bovendien vinden er intussen ook heel wat events plaats naast het lopen, zoals de ladies en men’s night, padel…  Het team heeft ondertussen een vaste plek binnen mijn leven.

Met wat zijn jullie naast het hardlopen nog bezig?

Angie: ik heb m’n handen nogal vol met mijn werk en de kinderen.  De verbouwingen in mijn huis moeten nog verder gebeuren en daar kruipt dus ook genoeg energie en tijd in.  En!  Bij elke gelegenheid die ik heb, boek ik een vlucht en verken ik graag een nieuw hoekje van de wereld. 

Stefanie: Naast hardlopen ben ik vooral bezig met mijn 4 puberende kinderen en genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft aan de kust.  Plonzen in de zee, genieten van een beachbar, wandelen…  Al moet ik bekennen dat mijn beste maatjes intussen allemaal teamlid zijn 🙂

Welk advies zouden jullie geven aan de andere atleten van het team?

Angie: Ik denk dat de andere atleten vooral mij advies kunnen geven op vlak van lopen 😉
Stefanie: Blijf vooral gewoon genieten van het lopen!

Follow us on Social Media