Natalie Monteny
Dag Natalie,
je hebt deelgenomen aan de lessenreeks Start To Run van Team Fischer in september 2023. Hoe verliep dit?
Na mijn hersenbloeding vorig jaar, wilde ik ooit opnieuw kunnen hardlopen. Toevallig zag ik dat Team Fischer startte met ‘Start to Run’ en heb mij dan direct ingeschreven. Vooral omdat eerdere pogingen om opnieuw te starten, keer op keer mislukten. Het was moeilijk om alleen op te starten, ik denk dat veel te maken heeft met het trauma dat ik heb opgelopen. Daardoor blokkeerde ik telkens, denk ik.
Hoe voelde je je in het begin van de reeks en met welk gevoel ben je geëindigd?
In het begin was het echt een gevecht met mezelf. Bij het minste dat ik voelde, een steek die door mijn hoofd ging, pijn in de longen of op de borst… werd ik bang. Met de verschillende pijntjes moet ik leren leven.
Door het verwijderen van een stuk van mijn schedel tijdens mijn bloeding om bloedstolsels te verwijderen, heeft de rechterkant van mijn hoofd een heel ander gevoel. In het begin, toen ik liep, viel die pijn meer op dan anders. Ik ben dan ook heel trots dat ik uiteindelijk de 5 km kon lopen. Met een super toffe begeleidster naast me is mij dit dan gelukt. Jammer genoeg weet ik haar naam niet meer. De steun en aanmoediging hebben mij heel veel deugd gedaan, en ik heb zo ook mijn vertrouwen teruggekregen.
Je hebt een zware periode achter de rug, waarbij je opnieuw leerde te stappen en lopen. Dat moet een grote impact op je hebben. Inmiddels loop je 10K, dat is ongelooflijk straf en inspirerend. Hoe werk jij aan die veerkracht en mentale weerbaarheid? Waar haal jij het meeste kracht uit?
Het is inderdaad een heel zware periode geweest, en het is ongelooflijk hoe ik bezig ben en blijf doorgaan, terwijl het elke dag een waar gevecht is om op te staan, mijn dag te beginnen en positief te blijven. Mijn kracht haal ik uit mijn zoon, Matthew. Alles wat ik doe, doe ik voor hem. Toen ik in coma ging, was het laatste waar ik aan dacht mijn zoon, en gedurende de 7 weken op intensieve zorgen was het Matthew die me erdoor trok. We zijn altijd samen; hij heeft geen vader, dus we hangen echt wel aan elkaar. Ik steun hem op alle manieren die ik kan (hij wil acteur worden), en hij steunt mij in mijn sport.
Als we even terugblikken op de S2R en het vervolg S5-10. Hoe kijk je naar ‘lopen in groep’ of naar lopen in het algemeen? Is er iets veranderd voor jou?
Het is nog altijd moeilijker voor mij om in groep te lopen dan alleen. In een groep heb ik het gevoel dat ik moet presteren, wat me op de een of andere manier blokkeert en ervoor zorgt dat ik altijd de laatste liep. Maar het is iets waar ik aan moet wennen, en ondertussen doe ik mijn ding en probeer ik bij te blijven. Ik loop nu al de 10 km, waar ik heel trots op ben, en nu is het een kwestie van volhouden en proberen drie keer per week kilometers te lopen. De ene dag gaat het beter dan de andere, maar ik probeer toch te luisteren naar mijn lichaam. Op slechte dagen hou ik er rekening mee om het rustiger aan te doen. Desondanks wil de nieuwe ik vooruit. Het is vreemd, ik wil nu iets bereiken (een halve marathon) en daarvoor moet ik doorzetten. Met de juiste begeleiding van Benny komt dit wel goed.
Wat na de lessenreeks? Tijd voor een wedstrijd? Mogen we je binnenkort verwachten tijdens de groepsloop op donderdag? Of wat zijn de plannen?
Ondertussen heb ik mij ook lid gemaakt van Team Fisher en word ik begeleid door Benny, dus kan ik nu deelnemen aan groepslopen en pistetrainingen. Het heeft me een boost gegeven om door te gaan en regelmaat in mijn hardlopen te brengen. Ik vind het een super toffe groep om mee te lopen, en de mooiste momenten zijn het behalen van de 5 en 10 km met de aanmoediging van alle leden die naast mij hebben gelopen tijdens Start To Run. Ik ben die mensen echt super dankbaar.
Wat wil je graag nog bereiken op sportief vlak? Ga je nog verder lopen eens de lessenreeks afgelopen is?
Ik ga me ook inschrijven voor de wedstrijden aan de kust, eerst beginnen met de 5 km en dan opbouwen als dit goed gaat. Ik kijk daar wel naar uit. Mijn droom is een marathon te kunnen lopen. Dat is de ultieme droom, maar eerst beginnen met een halve marathon. Dat zal al moeilijk genoeg zijn, hahaha. Ik blijf sowieso verder lopen.
Wat doe je beroepshalve? Waar haal je het meest voldoening uit in je job?
Ik ben verpleegkundige in AZ Oostende op het cathlab. Het is een super boeiende job, maar wel heel zwaar. Sinds januari mag ik er weer werken, zij het nog progressief. Ik ben bezig met opbouwen, ook onder begeleiding van de arbeidsgeneesheer en neuroloog. Vanaf maart doe ik ook weer wachtdiensten, als alles goed blijft gaan.
Het geeft een enorme voldoening wanneer je tijdens je wacht wordt opgeroepen en iemand zijn leven kan redden. Het cathlab is de plek waar mensen binnenkomen met een hartinfarct. Ik kijk nu ook heel anders naar het leven, en op mijn job is dat niet anders.
Wie of wat inspireert jou? Waarom?
Ik ben vooral geïnspireerd door mezelf, door de veerkracht en het doorzettingsvermogen dat ik nu ervaar. Ik wil een gezicht zijn voor anderen die door trauma zijn getekend, een bron van inspiratie. Ik wil laten zien dat zelfs na een traumatische ervaring je je leven weer kunt oppakken, zij het niet op dezelfde manier, maar dat is iets waar je op dat moment mee moet leren leven.
Waar ben je het meest trots op?
Ik ben het meest trots op mezelf, lol, gewoon de ongelooflijke doorzettingskracht die ik nu heb en echt ervaar. Ik ben een vechter en zal dat blijven doen, ook voor mijn zoon. Hij is ook super trots, en dat geeft me energie om elke avond in de week in de fitness te vertoeven.
Las je recent een boek? Vond je er iets aan? Welke muziek beluister je?
Ik ben een enorme boekenwurm. Geef mij een boek en ik ben de gelukkigste vrouw. Ik heb er dan ook heel veel, variërend van kookboeken tot sport en mindfulness, enzovoort. Het laatste boek dat ik heb is een sportkookboek voor lopers. Ik ben ook mijn voeding aan het aanpassen aan mijn loopsessies, en dat helpt om meer energie te hebben en minder vaak naar het toilet te moeten gaan als ik loop (maar daar moet nog aan gewerkt worden, lol). Als ik loop, is het altijd met muziek. Van rock naar rustige muziek, een beetje van alles.
Een uitsmijtertje en totaal iets anders. Als je kon tijdreizen, naar welk jaar zou je teruggaan? En waarom?
Ik zou eigenlijk niet meer willen terugkeren. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit een gemakkelijk leven heb gehad, ook als alleenstaande mama, niet altijd evident. Maar de nieuwe ik is super trots op wat ze al heeft bereikt, en ik zal blijven op dat elan verder werken, zowel op mijn job als in mijn privéleven en met mijn sport.
Dankjewel Natalie voor dit oprecht en inspirerend interview en om je krachtige verhaal met iedereen te delen.